TRIEST NIEUWS VOOR FANS

Woensdagavond j.l is  filmregisseur Blake Edwards, (de echtgenoot van Julie Andrews)  overleden in een ziekenhuis in Santa Monica, waar hij al twee weken lag. Hij overleed aan de gevolgen van een longontsteking. Blake was al een tijdlang gebonden aan een rolstoel vanwege knieproblemen. Behandelingen hadden hem helaas niet geholpen.

Door de correspondentie met een Amerikaanse fan ben ik het leven van Julie Andrews opnieuw gaan volgen waardoor een dergelijk bericht me nu eerder opviel.
Julie is 75 jaar en na een mislukte operatie aan haar stembanden, waarbij deze ernstig beschadigd raakten, verloor zij een groot deel van haar stem. De lage octaven-reeks werd nog gehaald, maar de stem van weleer zou ze nooit terugkrijgen. Dat maakte haar niet permanent depressief, maar ze herpakte zich en besloot voortaan haar leven te wijden aan het schrijven van kinderboeken. En zie: Ook dat werd een succes, vooral, toen ze dit samen met haar dochter Emma ging doen. Op het moment liggen er al verschillende bestsellers van hen op de plank. Julie is een voorbeeld van enorme positiviteit. Ik bewonder dat heel erg en neem me voor me ook meer zo op te gaan stellen. Of dat zal lukken? Ik hoop het echt!

AFSCHEID NEMEN

Wanneer moet je afscheid nemen van je werk, als je als vrijwilliger werkt en dat al jarenlang...Daar kan je een hele boom over opzetten. Ben kreeg een afscheidsmiddag aangeboden door de direktie van het Historische Centrum waar hij jarenlang met veel plezier duizenden foto's had gescand en beschreven. Aangezien hij ongelovelijk veel van Zwolle weet door interesse en ervaring, kan hij veel leuke anekdotes of wetenswaardigeden over Zwolse foto's te vertellen.  Het was een geweldige middag, waarbij veel mensen het slechte weer getrotseerd hadden om bij hem te komen: heel lief allemaal!
Ben's beste collega en nu inmiddels dierbare vriendin kwam uit het hoge Noorden en gaf een spetterende power-point-presentatie, met droge humor en mooie foto's, onder anderen ook over onze huisdieren en de muis, die ons had lastiggevallen in een tijd dat gemorste speculaas-kruimels bijkbaar genoeg waren om een muis in leven te houden. Dat werd in de nacht gefilmd met de web-cam...want: dat was immers interessant voor de wetenschap!

Hoe nu verder, na zo'n mooi afscheid? Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Ben mag binnenwandelen wanneer hij maar wil. Dat geeft troost EN bezigheid...en DAT blijft goed voor de mens.

KERSTKAARTEN

Ik doe het niet meer, mopperde een vriendin opgewekt en doelde op: niet iedereen een kaart te sturen...
ten eerste was het te duur...ten tweede waarom aan mensen die je nooit ziet, ten derde...zou die ander ook opgelucht zijn als je niet meer stuurt?
Tja het blijft een dilemma...dan: welke kaart aan wie en waar koop je je kaarten...en hebben we nu een crisis of niet, want kaarten blijven er verkocht worden.
Je denkt toch niet dat de mensen op de deurmat liggen, om die kaart van jou op te vangen? zei een collega ooit..haha, daar zou je toch fantasiën van krijgen.

In ieder geval heb ik mijn slag weer geslagen en ben toch weer voor de bijl gegaan. Of ik ze ook allemaal ga versturen? Ik doe mijn best!

VERSIEREN

Het was een redelijke dag vandaag, hoewel de Noordenwind pal op de achterkant van het huis stond: brrrr.
De eerste kerstversieringen zijn al gedaan en zo hebben we een lange tijd om van het kerstgebeuren te genieten, hoe klein de boom ook is. Ik kocht twee leuke rode bessen-plantjes en de kast is ook al versierd met de blauw-sparre-takken. Het ruikt al heerlijk!   Kerst zonder Valentijn zal raar zijn. Hij was altijd zo nieuwsgierig en wilde zich overal laten zien. Zo ook bij de kerstlichtjes die op de grond lagen, om na een jaar ontward te worden. Hij ging er gewoon bij zitten met zijn dikke neus en keek net zolang tot hij er genoeg van kreeg. Dan hobbelde hij weg met zijn koddige lijfje!
We hebben veel mooie herinneringen aan hem.

Volgende week nog op school en dan begint de kerstvakantie...heerlijk voor full-time onderwijzers om even bij te komen van de drukke weken, maar voor de ouders worden het altijd hectische dagen. Ik gunde iedereen vrije dagen, wat zou dat heerlijk zijn!

BUITENLANDSE DIERENLIEFDE

Ik kreeg van de week een hart onder de riem door een aandoenlijke link naar een Amerikaanse mevrouw die ook van konijnen hield. Ze had net afgelopen oktober haar "kleine" Vlaamse reus verloren. Het konijn, wat mooi bruin van kleur was, met van die grote lepel-oren, was helemaal met haar kleine kinderen opgegroeid en was een volwaardig lid van haar gezin geworden.

Het bleek een enorme knuffel te zijn en overal waar hij maar zag, dat er geknuffeld werd, kwam hij erbij zitten of tussen liggen. Hij werd Bramley genoemd en had een heel speciaal vriendelijk karakter. De eigenaresse Dawn, nam hem ook mee naar workshops, waar zij mensen hielp beter kontakt te krijgen met hun huisdier. Ze kreeg veel volgers op haar website en daardoor ook veel mensen, die deelden in het lief en leed van haar konijn. Toen het gestorven was, kwamen er veel troostmails om haar te laten merken, hoe erg ze met haar mee leefden. Ik vind dat heel bijzonder, wat dieren voor mensen kunnen betekenen.

Het is een heel speciaal soort liefde.

KERSTVOORBEREIDING

Het barst al van de kerstige dingen in de stad. De straten zijn leuk verlicht, kerstbomen op verschillende plekken en alle winkels ademen een sfeer van versierselen, aanbiedingen en geuren.
Op de markt dus maar snel een mini-kerstboompje gekozen voor op het tafeltje onder de Friesse klok en mooie blauw-spar-takken voor op de kast. Nog twee gezellige rode-bessen-plantjes en hop: de sfeer komt er al aardig in. Op de boeken-afdeling van V&D twee kerstboekjes voor de achterkleinkinderen gevonden.
Daarin staan precies die dingen die voor zulke kleine kinderen interessant zijn, vóór ze de aandacht verliezen.

Dan nog een kleine knuffel voor verdrietige koters, je weet maar nooit, en een makkelijk boekje om al mijn e-mail en pass-woorden in te noteren voor verschillende instanties. Het is een crime om dat te onthouden, omdat voor bestellingen bij Amazon, of anderen, ook verschillende passwoorden nodig kunnen zijn.
Dus: Hoeraa, nu ben ik onder de pannen en kan ik het nooit kwijt raken! Morgen ga ik versieren: ....
nee, rustig maar: de kamer!

MY FUNNY VALENTINE

Eind oktober j.l. hebben we ons lieve hangoortje Valentijn in laten slapen. Hij begon steeds meer problemen te krijgen om zich voort te bewegen en daarbij kwam ook nog eens dat hij incontinent werd, wat betekende dat ik hem om de dag in bad moest doen om hem goed schoon te houden. Dat gaf spanning voor hem, ook al probeerde ik het nog zo leuk te houden en hem te verwennen met extra bixjes terwijl ik hem weer droog föhnde. Van de bazin van de konijnen-opvang had ik al ooit de wijze les gehoord: voor wie moet ie blijven....voor jou of voor voor hemzelf? Nou wist ik zelf ook wel, dat ik vooral aan hem moest denken, dus na overleg met Ben en een groot brok in beider keel, schreef ik een mail naar onze fantastische dierenarts. Zij kende Valentijn al 8 jaar, dus een groot stuk van haar carrière en ze was dol op hem.

We hadden er veel verdriet van, maar we wisten dat het voor hem een eindeloze weg zou worden. Eind oktober, op een vrije dag brachten we hem naar haar praktijk, waar hij zijn slaap-prikje kreeg en zo, op mijn schoot in zijn mooie dikke handdoek zachtjes wegdoezelde. My funny Valentine was het liefste dier dat ik ooit had. Ik ga ooit een boekje over hem schrijven.

WINTER 2010

Vanaf juni heb ik geen blog meer geschreven. Het leven is zo razendsnel en er gebeuren zoveel dingen.
Ik vraag me af, of er veel meer mensen zijn die hetzelfde ervaren...ongetwijfeld.
Wat is er allemaal gebeurd..Trijntje Oosterhuis trad op in Zwolle, hier op de gracht en er was een haast Amsterdamse sfeer. Overal mensen, wandelend of zittend, luisterend met een drankje in hun hand. Trijntje was weer erg goed, wat zingt die meid toch loepzuiver! In het donker van de avond, de lichtjes overal aan, mensen die ook vanuit bootjes op de gracht meeluisterden..het was oergezellig. Zwolle begint echt een stad te worden waar allerlei kan gebeuren.

Actrice Ellen Vogel werd genomineerd voor haar televisierol Juliana in de serie Bernhard, schavuit van Oranje en reisde af met haar zoon om in Monte Carlo van de speciale avond mee te kunnen genieten. Hoewel ze, al had gezegd, dat ze de prijs niet zou krijgen, wilde ze dolgraag de avond meemaken en ervaren hoe het zou zijn, als mensen die haar helemaal niet kenden, "die oude actrice uit het kleine Holland" nu zouden kunnen zien op het filmscherm. Ze kreeg gelijk; een jonge Skandinavische actrice nam de prijs in ontvangst, maar ze hadden een fantastische dag gehad.

Verdere gebeurtenissen vertel ik in het volgende blog.

GELUKT

Toen ik in 1999 mijn onbetaalde verlof had genomen, leek het even zo onwerkelijk...ik had TIJD..tijd voor de relatie, tijd om te relaxen, tijd om twee dromen waar te maken als ik de kans kreeg: een konijntje nemen om voor te zorgen, gezelschap van te hebben en van te houden, en ook de tijd om mijn script af te schrijven. Mijn eerste huiskonijntje leverde me veel ervaring op, heel veel kennis en veel konijnen-vrienden op internet en in realiteit. Met mijn eerste konijntje Nijnie maakten we de beginnersfouten, maar werden daardoor betere konijnen-verzorgers met ons tweede konijn Valentijn. Nijnie was een nerveus vrouwtje, heel lief voor ons, als eigenaars, maar moest niets van buitenstaanders weten. Ze werd jammer genoeg maar 4 jaar en een paar maanden. Toch werd ik heel gelukkig en voldaan door haar te kunnen verzorgen en ik kon met haar lezen en schrijven.

Door die verantwoordelijkheid te ondervinden, begreep ik nu nog beter, hoe het voor ouders van jonge kinderen moet zijn om die zelfde verantwoordelijkheid maar dan natuurlijk tig keer zo sterk te moeten dragen. Ik werd er geloof ik zeker een begripvollere leerkracht van.
Terwijl we van haar genoten, publiseerde ik mijn eerste bescheiden biografie: over Ann Burton, één van Nederlands beste jazz-zangeressen en beleefde daar heel veel bijzondere momenten door. Over Ann zal ik je de volgende keer wat vertellen.

EINDELIJK ZOMER

Het bijhouden van de weblog valt me niet mee, er gebeurt veel te veel in het dagelijks leven en voor je het weet is de zomer voorbij.
Wie van vogels houdt, kan volop genieten, want met een paar kersen van de markt en vers gevulde waterbakken trekt veel verschillende vogels. Op mijn dakterrasje komen merels, spreeuwen, twee torteltjes en wie dacht dat het slecht met de mussenstand gesteld is, kan hier zijn hart ophalen. Er zijn dit jaar heel veel jonge bibbermusjes, die op het voerhuisje zitten, met wijd uitgespreide vleugeltjes en wijd open gesperde snaveltjes.
Mijn verwoede pogingen om goeie vogel-foto's met de telelens te maken resulteerden vandaag in een David Hamilton-achtige prent...maar toch te leuk om niet te laten zien. De andere foto ziet er wat scherper uit. Maar ja, veel doen is de beste leerschool dus, om met mijn foto-vriendin te spreken: Wees niet eigenwijs en probeer met Manual en denk aan je iso-waarden! Bij deze....Ria..ik doe mijn best, maar ik zal er lang over doen!

Daar hopen ze wat kleine stukjes krent in te krijgen. Maar ook de groene rupsjes zijn niet te versmaden. Als ik op de houten traptreden vanuit de logeerkamer naar het terrasje zit te kijken, komen de merels en spreeuwen toch wel even de boel verkennen en op de richel van het schuine raam van de achterburen zit een mannetjes merel met open snavel te zonnen. Hoeráááá', het is zomer...eindelijk!

SUNNY SUNDAY

Het was heerlijk weer vandaag. Zonnig, warm, en zo lang zou dat zeker niet duren als ik de berichten las. Dus bij een bezoekje aan familie even heerlijk genoten onder een grote parasol met het uitzicht op een akker en boerderijen en ons verwonderd wat er allemaal op de racefiets voorbij kwam. De natuur is echt schitterend; jammer dat ons huiskonijn Valentijn dat allemaal niet meemaken kan, maar hij is zielstevreden en slaapt een groot deel van de dag in zijn zachte bontmandje. Hij is tenslotte een konijn in een penthouse. Nu hij ouder is, zie je dat zijn activiteiten steeds minder worden, maar acht jaar is al wel bejaard voor een konijntje zoals hij, zei mijn dierenarts. De violen op het terras beneden bloeien als een gek, en de vogels badderen heerlijk in mijn waterschaal. Wat wenst een mens nog meer? Nog zo'n zonnige dag. Ik hoop dat anderen ook zo genoten hebben.

SUCCES

Succes is zo betrekkelijk: het is als rook en vervliegt..maar we willen en verlangen er als mens wel naar. Kon ik maar doen, wat ik zo graag wilde, denken we dan: maar om die droom werkelijkheid te doen worden, moet er een opleiding worden gevolgd, of gestudeerd of gerepeteerd en dat betekent heel hard werken. Daarnaast moet je zelf  rotsvast in je doel geloven en heb je een enorme hoeveelheid doorzettingsvermogen nodig. Op de weg naar je doel heb je vele zijwegen, voetangels en klemmen.
Als je in samenwerking met andere mensen je doel wilt bereiken, hangt alles af van de manier en het enthousiasme waarop je hen wilt overtuigen van je plannen. DAT is iets, wat je moeilijk kan uitleggen..want...en nu komt denk ik het meest ongrijpbare van het geheel: alles hangt af van: TIME, PLACE en OPPORTUNITY..Is één van die items niet ideaal, dan klopt het niet meer.
WAAROM werd HARRY POTTER anders zo'n successtory? Het was de juiste tijd, er was in geen tijden meer een soortgelijk toververhaal gepubliceerd..de plaats..was perfect, het hele decor, de trein waar de schrijfster in zat, reed door het landschap van haar verhalen, de gelegenheid: de juiste uitgever was in de gelegenheid het boek uit te geven en het publiek vond de weg naar haar boek. BINGO!!!

Maar het is allemaal heel ongrijpbaar, want waarom word het ene wel, en het andere géén succes?
Zelf ondervond ik dat in 1999, toen ik, als één van de eersten in het onderwijs een half jaar onbetaald verlof nam..wat ik wilde? Een pauze om even op adem te komen, en te bedenken wat ik daarin wilde doen: twee dingen: het afschrijven van mijn script en het aanschaffen van een huiskonijn...

LENTEFRIS

Het was een mooie zachte dag; een dag waarop je mopperige mannen meeneemt om nieuwe kleren te kopen. Zelf blijft je humeur redelijk op peil zolang er niet verteld wordt welke route je met de auto moet nemen en gevraagd wordt of je je chipkaart wel opgeladen hebt. We kunnen zowaar parkeren in de binnenstad en ja, natuurlijk is een uur genoeg om rond te kijken.

We stappen binnen in een ruime kledingzaak, die roept dat ze alle mogelijke overbekende merken hebben: Boss is er zeker bij...meer moet je me niet vragen; o ja: Tommy Hilfiger natuurlijk.
Maar mijn meneer is een nonchalant lekker rommelig type, dat graag over de grond kruipt en het een zalige zorg vindt hoe dat merk heet, als het maar lekker zit. De jongeman in de kledingszaak die ons helpt, ziet er uit alsof ie uit de folder komt. Haren quasi-nonchalant in de gel, overhemd, strak gesneden broek. Geen grammetje teveel zag ik jaloers en een aardige lach. Toch moet hij me bij een steeds ongelukkiger kijkende man wel gelijk geven: nee, de jasjes kunnen niet dicht en nee, de schouders sluiten niet mooi aan, zodat het bovenaan bij de nek gaat wijken en je het ophanglusje ziet zitten. Als ik niet mee was gegaan, had die aardige knul het jasje zo verkocht en meegegeven. Na nog een zaak bezocht te hebben gaan we met 2 overhemden, 2 broeken en een jasje de deur uit. Nou, ben je nu tevreden schat? mompelt hij en ja, dat ben ik, want hij ziet er in die nieuwe kleren weer lentefris uit!

WHERE DO I BEGIN

Meerdere malen denken wij in ons leven aan wat we graag zouden willen verwezenlijken. Niet voor niets liggen in de boekenwinkels het ene na het andere boek over: In een paar stappen gelukkig worden, Wat is geluk, hoe word ik beroemd, wat wil ik bereiken..Half Nederland zit aan de buis gekluisterd bij programma's als So you wanna be a popstar, So you think you can dance, The X-factor..Engelstalige titels over het willen bereiken van een droom. Niet eerder kwamen uit alle hoeken en gaten van ons land zoveel minder als waanzinnig getalenteerde mensen opdagen. Ik moet eerlijk bekennen dat sommige programma's heel boeiend zijn..Hoe ontwikkelt een verlegen onopvallende persoon met een verbluffend stemgeluid zich in no-time tot een boven de massa uitstekende mooi gestyld idool..Maar het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen en daar gaan heel wat tranen aan vooraf.
Toen ik zelf als kind op de basisschool zat, keek ik vaak met weemoed naar de kinderen die met een soort flair in de klasse toneelstukken speelden..Wat bewonderde je die kinderen, wat wilde je graag in hun schoenen staan, maar als er door de leerkracht gevraagd werd wie er wilden meedoen, trok een loden gewicht je arm naar beneden en ging je maag als vanzelf in de knoop. Nee, je durfde niet, nee, als ze eens om je zouden lachen als je een fout maakte. De droom om iets te kunnen betekenen zodat ze je zouden waarderen om wat je kon. Ach ik was al dolgelukkig, toen het broertje van Herman Brood een arm om me heen sloeg en me vroeg, wie me zo had gepest en dat hij die boosdoener wel in elkaar zou slaan: een wereldwonder.
Maar toen ging mijn kinderbrein al werken..

MYSTERIE

Het leven zal altijd een mysterie blijven en dat is gelukkig maar goed ook.

Zo blijf je je altijd verwonderen, ergeren, maar ook verheugen over alles wat er om je heen gebeurt. Het leven kan heel simpel zijn, zei iemand me eens en oh ik wilde dat ik dat ook kon zeggen, maar als je goed luistert en je hoort de verhalen van je vrienden en familie dan blijkt dat echt niet het geval te zijn. Het leven kan een complete worstelpartij zijn, en daar kan je sterker uit te voorschijn komen, mits je ook wat geluk hebt.

"Zonder geluk vaart niemand wel", was de lijfspreuk van mijn vader en zo heb ik dat ook altijd ervaren.

LEEF DE DROOM heb ik mijn blog genoemd. Het is geen kant en klaar pakket waarmee je succes zal hebben..het zijn wel levensverhalen die ik zelf heb beleefd en waardoor mij na verloop van tijd duidelijker werd hoe je op een bepaalde manier met het leven om kan gaan, met vallen en opstaan. Nee, hier vind je geen expert, maar misschien herken je jezelf in de vertellingen en kan je er je voordeel mee doen. Het meest hoop ik dat je er plezier van zal hebben en op z'n minst een keer zal glimlachen..en DAT is heel gezond!!