Toen ik in 1999 mijn onbetaalde verlof had genomen, leek het even zo onwerkelijk...ik had TIJD..tijd voor de relatie, tijd om te relaxen, tijd om twee dromen waar te maken als ik de kans kreeg: een konijntje nemen om voor te zorgen, gezelschap van te hebben en van te houden, en ook de tijd om mijn script af te schrijven. Mijn eerste huiskonijntje leverde me veel ervaring op, heel veel kennis en veel konijnen-vrienden op internet en in realiteit. Met mijn eerste konijntje Nijnie maakten we de beginnersfouten, maar werden daardoor betere konijnen-verzorgers met ons tweede konijn Valentijn. Nijnie was een nerveus vrouwtje, heel lief voor ons, als eigenaars, maar moest niets van buitenstaanders weten. Ze werd jammer genoeg maar 4 jaar en een paar maanden. Toch werd ik heel gelukkig en voldaan door haar te kunnen verzorgen en ik kon met haar lezen en schrijven.
Door die verantwoordelijkheid te ondervinden, begreep ik nu nog beter, hoe het voor ouders van jonge kinderen moet zijn om die zelfde verantwoordelijkheid maar dan natuurlijk tig keer zo sterk te moeten dragen. Ik werd er geloof ik zeker een begripvollere leerkracht van.
Terwijl we van haar genoten, publiseerde ik mijn eerste bescheiden biografie: over Ann Burton, één van Nederlands beste jazz-zangeressen en beleefde daar heel veel bijzondere momenten door. Over Ann zal ik je de volgende keer wat vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten