vrijdag 17 december 2010

TRIEST NIEUWS VOOR FANS

Woensdagavond j.l is  filmregisseur Blake Edwards, (de echtgenoot van Julie Andrews)  overleden in een ziekenhuis in Santa Monica, waar hij al twee weken lag. Hij overleed aan de gevolgen van een longontsteking. Blake was al een tijdlang gebonden aan een rolstoel vanwege knieproblemen. Behandelingen hadden hem helaas niet geholpen.

Door de correspondentie met een Amerikaanse fan ben ik het leven van Julie Andrews opnieuw gaan volgen waardoor een dergelijk bericht me nu eerder opviel.
Julie is 75 jaar en na een mislukte operatie aan haar stembanden, waarbij deze ernstig beschadigd raakten, verloor zij een groot deel van haar stem. De lage octaven-reeks werd nog gehaald, maar de stem van weleer zou ze nooit terugkrijgen. Dat maakte haar niet permanent depressief, maar ze herpakte zich en besloot voortaan haar leven te wijden aan het schrijven van kinderboeken. En zie: Ook dat werd een succes, vooral, toen ze dit samen met haar dochter Emma ging doen. Op het moment liggen er al verschillende bestsellers van hen op de plank. Julie is een voorbeeld van enorme positiviteit. Ik bewonder dat heel erg en neem me voor me ook meer zo op te gaan stellen. Of dat zal lukken? Ik hoop het echt!

AFSCHEID NEMEN

Wanneer moet je afscheid nemen van je werk, als je als vrijwilliger werkt en dat al jarenlang...Daar kan je een hele boom over opzetten. Ben kreeg een afscheidsmiddag aangeboden door de direktie van het Historische Centrum waar hij jarenlang met veel plezier duizenden foto's had gescand en beschreven. Aangezien hij ongelovelijk veel van Zwolle weet door interesse en ervaring, kan hij veel leuke anekdotes of wetenswaardigeden over Zwolse foto's te vertellen.  Het was een geweldige middag, waarbij veel mensen het slechte weer getrotseerd hadden om bij hem te komen: heel lief allemaal!
Ben's beste collega en nu inmiddels dierbare vriendin kwam uit het hoge Noorden en gaf een spetterende power-point-presentatie, met droge humor en mooie foto's, onder anderen ook over onze huisdieren en de muis, die ons had lastiggevallen in een tijd dat gemorste speculaas-kruimels bijkbaar genoeg waren om een muis in leven te houden. Dat werd in de nacht gefilmd met de web-cam...want: dat was immers interessant voor de wetenschap!

Hoe nu verder, na zo'n mooi afscheid? Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Ben mag binnenwandelen wanneer hij maar wil. Dat geeft troost EN bezigheid...en DAT blijft goed voor de mens.

dinsdag 14 december 2010

KERSTKAARTEN

Ik doe het niet meer, mopperde een vriendin opgewekt en doelde op: niet iedereen een kaart te sturen...
ten eerste was het te duur...ten tweede waarom aan mensen die je nooit ziet, ten derde...zou die ander ook opgelucht zijn als je niet meer stuurt?
Tja het blijft een dilemma...dan: welke kaart aan wie en waar koop je je kaarten...en hebben we nu een crisis of niet, want kaarten blijven er verkocht worden.
Je denkt toch niet dat de mensen op de deurmat liggen, om die kaart van jou op te vangen? zei een collega ooit..haha, daar zou je toch fantasiën van krijgen.
In ieder geval heb ik mijn slag weer geslagen en ben toch weer voor de bijl gegaan. Of ik ze ook allemaal ga versturen? Ik doe mijn best!

zondag 12 december 2010

VERSIEREN

Het was een redelijke dag vandaag, hoewel de Noordenwind pal op de achterkant van het huis stond: brrrr.
De eerste kerstversieringen zijn al gedaan en zo hebben we een lange tijd om van het kerstgebeuren te genieten, hoe klein de boom ook is. Ik kocht twee leuke rode bessen-plantjes en de kast is ook al versierd met de blauw-sparre-takken. Het ruikt al heerlijk!   Kerst zonder Valentijn zal raar zijn. Hij was altijd zo nieuwsgierig en wilde zich overal laten zien. Zo ook bij de kerstlichtjes die op de grond lagen, om na een jaar ontward te worden. Hij ging er gewoon bij zitten met zijn dikke neus en keek net zolang tot hij er genoeg van kreeg. Dan hobbelde hij weg met zijn koddige lijfje!
We hebben veel mooie herinneringen aan hem.
Volgende week nog op school en dan begint de kerstvakantie...heerlijk voor full-time onderwijzers om even bij te komen van de drukke weken, maar voor de ouders worden het altijd hectische dagen. Ik gunde iedereen vrije dagen, wat zou dat heerlijk zijn!

zaterdag 11 december 2010

BUITENLANDSE DIERENLIEFDE

Ik kreeg van de week een hart onder de riem door een aandoenlijke link naar een Amerikaanse mevrouw die ook van konijnen hield. Ze had net afgelopen oktober haar "kleine" Vlaamse reus verloren. Het konijn, wat mooi bruin van kleur was, met van die grote lepel-oren, was helemaal met haar kleine kinderen opgegroeid en was een volwaardig lid van haar gezin geworden.

Het bleek een enorme knuffel te zijn en overal waar hij maar zag, dat er geknuffeld werd, kwam hij erbij zitten of tussen liggen. Hij werd Bramley genoemd en had een heel speciaal vriendelijk karakter. De eigenaresse Dawn, nam hem ook mee naar workshops, waar zij mensen hielp beter kontakt te krijgen met hun huisdier. Ze kreeg veel volgers op haar website en daardoor ook veel mensen, die deelden in het lief en leed van haar konijn. Toen het gestorven was, kwamen er veel troostmails om haar te laten merken, hoe erg ze met haar mee leefden. Ik vind dat heel bijzonder, wat dieren voor mensen kunnen betekenen.
Het is een heel speciaal soort liefde.

KERSTVOORBEREIDING

Het barst al van de kerstige dingen in de stad. De straten zijn leuk verlicht, kerstbomen op verschillende plekken en alle winkels ademen een sfeer van versierselen, aanbiedingen en geuren.
Op de markt dus maar snel een mini-kerstboompje gekozen voor op het tafeltje onder de Friesse klok en mooie blauw-spar-takken voor op de kast. Nog twee gezellige rode-bessen-plantjes en hop: de sfeer komt er al aardig in. Op de boeken-afdeling van V&D twee kerstboekjes voor de achterkleinkinderen gevonden.
Daarin staan precies die dingen die voor zulke kleine kinderen interessant zijn, vóór ze de aandacht verliezen.
Dan nog een kleine knuffel voor verdrietige koters, je weet maar nooit, en een makkelijk boekje om al mijn e-mail en pass-woorden in te noteren voor verschillende instanties. Het is een crime om dat te onthouden, omdat voor bestellingen bij Amazon, of anderen, ook verschillende passwoorden nodig kunnen zijn.
Dus: Hoeraa, nu ben ik onder de pannen en kan ik het nooit kwijt raken! Morgen ga ik versieren: ....
nee, rustig maar: de kamer!

donderdag 9 december 2010

MY FUNNY VALENTINE

Eind oktober j.l. hebben we ons lieve hangoortje Valentijn in laten slapen. Hij begon steeds meer problemen te krijgen om zich voort te bewegen en daarbij kwam ook nog eens dat hij incontinent werd, wat betekende dat ik hem om de dag in bad moest doen om hem goed schoon te houden. Dat gaf spanning voor hem, ook al probeerde ik het nog zo leuk te houden en hem te verwennen met extra bixjes terwijl ik hem weer droog föhnde. Van de bazin van de konijnen-opvang had ik al ooit de wijze les gehoord: voor wie moet ie blijven....voor jou of voor voor hemzelf? Nou wist ik zelf ook wel, dat ik vooral aan hem moest denken, dus na overleg met Ben en een groot brok in beider keel, schreef ik een mail naar onze fantastische dierenarts. Zij kende Valentijn al 8 jaar, dus een groot stuk van haar carrière en ze was dol op hem.
We hadden er veel verdriet van, maar we wisten dat het voor hem een eindeloze weg zou worden. Eind oktober, op een vrije dag brachten we hem naar haar praktijk, waar hij zijn slaap-prikje kreeg en zo, op mijn schoot in zijn mooie dikke handdoek zachtjes wegdoezelde. My funny Valentine was het liefste dier dat ik ooit had. Ik ga ooit een boekje over hem schrijven.

WINTER 2010

Vanaf juni heb ik geen blog meer geschreven. Het leven is zo razendsnel en er gebeuren zoveel dingen.
Ik vraag me af, of er veel meer mensen zijn die hetzelfde ervaren...ongetwijfeld.
Wat is er allemaal gebeurd..Trijntje Oosterhuis trad op in Zwolle, hier op de gracht en er was een haast Amsterdamse sfeer. Overal mensen, wandelend of zittend, luisterend met een drankje in hun hand. Trijntje was weer erg goed, wat zingt die meid toch loepzuiver! In het donker van de avond, de lichtjes overal aan, mensen die ook vanuit bootjes op de gracht meeluisterden..het was oergezellig. Zwolle begint echt een stad te worden waar allerlei kan gebeuren.
Actrice Ellen Vogel werd genomineerd voor haar televisierol Juliana in de serie Bernhard, schavuit van Oranje en reisde af met haar zoon om in Monte Carlo van de speciale avond mee te kunnen genieten. Hoewel ze, al had gezegd, dat ze de prijs niet zou krijgen, wilde ze dolgraag de avond meemaken en ervaren hoe het zou zijn, als mensen die haar helemaal niet kenden, "die oude actrice uit het kleine Holland" nu zouden kunnen zien op het filmscherm. Ze kreeg gelijk; een jonge Skandinavische actrice nam de prijs in ontvangst, maar ze hadden een fantastische dag gehad.
Verdere gebeurtenissen vertel ik in het volgende blog.