GELUKT

Toen ik in 1999 mijn onbetaalde verlof had genomen, leek het even zo onwerkelijk...ik had TIJD..tijd voor de relatie, tijd om te relaxen, tijd om twee dromen waar te maken als ik de kans kreeg: een konijntje nemen om voor te zorgen, gezelschap van te hebben en van te houden, en ook de tijd om mijn script af te schrijven. Mijn eerste huiskonijntje leverde me veel ervaring op, heel veel kennis en veel konijnen-vrienden op internet en in realiteit. Met mijn eerste konijntje Nijnie maakten we de beginnersfouten, maar werden daardoor betere konijnen-verzorgers met ons tweede konijn Valentijn. Nijnie was een nerveus vrouwtje, heel lief voor ons, als eigenaars, maar moest niets van buitenstaanders weten. Ze werd jammer genoeg maar 4 jaar en een paar maanden. Toch werd ik heel gelukkig en voldaan door haar te kunnen verzorgen en ik kon met haar lezen en schrijven.

Door die verantwoordelijkheid te ondervinden, begreep ik nu nog beter, hoe het voor ouders van jonge kinderen moet zijn om die zelfde verantwoordelijkheid maar dan natuurlijk tig keer zo sterk te moeten dragen. Ik werd er geloof ik zeker een begripvollere leerkracht van.
Terwijl we van haar genoten, publiseerde ik mijn eerste bescheiden biografie: over Ann Burton, één van Nederlands beste jazz-zangeressen en beleefde daar heel veel bijzondere momenten door. Over Ann zal ik je de volgende keer wat vertellen.

EINDELIJK ZOMER

Het bijhouden van de weblog valt me niet mee, er gebeurt veel te veel in het dagelijks leven en voor je het weet is de zomer voorbij.
Wie van vogels houdt, kan volop genieten, want met een paar kersen van de markt en vers gevulde waterbakken trekt veel verschillende vogels. Op mijn dakterrasje komen merels, spreeuwen, twee torteltjes en wie dacht dat het slecht met de mussenstand gesteld is, kan hier zijn hart ophalen. Er zijn dit jaar heel veel jonge bibbermusjes, die op het voerhuisje zitten, met wijd uitgespreide vleugeltjes en wijd open gesperde snaveltjes.
Mijn verwoede pogingen om goeie vogel-foto's met de telelens te maken resulteerden vandaag in een David Hamilton-achtige prent...maar toch te leuk om niet te laten zien. De andere foto ziet er wat scherper uit. Maar ja, veel doen is de beste leerschool dus, om met mijn foto-vriendin te spreken: Wees niet eigenwijs en probeer met Manual en denk aan je iso-waarden! Bij deze....Ria..ik doe mijn best, maar ik zal er lang over doen!

Daar hopen ze wat kleine stukjes krent in te krijgen. Maar ook de groene rupsjes zijn niet te versmaden. Als ik op de houten traptreden vanuit de logeerkamer naar het terrasje zit te kijken, komen de merels en spreeuwen toch wel even de boel verkennen en op de richel van het schuine raam van de achterburen zit een mannetjes merel met open snavel te zonnen. Hoeráááá', het is zomer...eindelijk!